مشكلات زيست محيطي گوگرد در ذغال سنگ، روش هاي شناسايي و حذف آن

مشكلات زيست محيطي گوگرد در ذغال سنگ، روش هاي شناسايي و حذف آن

تاثير نامطلوب گوگرد در زغال از جمله آلوده سازي محيط زيست، كاهش كيفيت فولاد و كاهش ارزش حرارتي زغال باعث گرديده است تا در دهه هاي اخير روش هاي جدايش گوگرد از زغال مورد توجه قرار گيرد. با روش هايي از جمله ميز، جيگ، واسطه سنگين ، فلوتاسيون و آگلومراسيون تنها مي توان تا 70 درصد گوگرد معدني (بخصوص نوع پيريتي) را كاهش داد و اين در حالي است كه گوگرد آلي همچنان در زغال باقي مي ماند. در اين تحقيق روش هاي تعيين كمي و كيفي انواع گوگرد در زغال سنگ ورشوهاي مختلف حذف آن از جمله شيميايي و بيولوژيكي مورد بررسي قرار گرفته است. مطالعات نشان ميدهد كه با روش تجزيه حرارتي مي توان 25 تا 35 درصد از گوگرد آلي را از زغال سنگ جدا نمود و اين در حالي است كه با احياء توسط هيدروژن درصد بالاتري از گوگرد حذف شده است. اكسيداسيون توسط گازها و نمك هاي فلزي، همچنين به رووش انتقال الكتروني، عموما در دما و فشار بالا صورت گرفته و قادر است تا درصد بالايي از انواع گوگرد را از زغالسنگ حذف نمايد. استفاده از حلال هاي آلي از جمله تولوئن، دي متيل فورماميد، تتراهيدروفوران و اتانول، نتايج رضايت بخشي را به همراه نداشته است. اين حلالها در بهترين شرايط قادر اند تا 28/8 درصد از گوگرد آلي را از زغال جدا كنند و اين در حالي است كه 27 درصد از زغال نيز وارد حلال مي شود. امواج ميكروويو، گاما و ماوراء صوت به صورت تلفيقي با ساير روش هاي شيميائي به كار رفته و تاثير اين روش ها را افزايش مي دهند. روشهاي بيوليچينگ و فلوتاسيون ميكروبي نيز به جهت مصرف پايين انرژي و عدم اتلاف زغال به عنوان روشهايي موفق مورد بررسي قرار گرفته است.