پيش درآمدي بر معرفي اتحاد استراتژيك در صنعت ساخت و ساز

با توجه به افزایش پیچیدگی و گستردگی پروژه های صنعت ساخت و ساز و عدم امكان ادامه حضور بسیاری از سازمانهای فعال در این صنعت، به تنهایی و با ظرفیت موجود، یكی از راه حلهای پیش رو، ایجاد روابط تعاملی با سایر سازمانها جهت افزایش ظرفیتها و كسب مزیت رقابتی در بازار كار است. یكی از مهمترین و پركاربردترین اشكال این روابط تعاملی، اتحاد استراتژیك است كه تاكنون هیچ معرفی جامع و كاملی از این رابطه و انواع آن در مجموعه مقالات مشاهده نشده است و از آنجایی كه شناخت درست و دقیق این نوع روابط تعاملی، بر تصمیم گیری منطقی مدیران بر نوع شكل دهی روابط خود با سایر سازمانها، تاثیر زیادی دارد، این مقاله با مراجعه به تحقیقات منطقی انجام شده در این زمینه و مطالعه ادبیات موضوع، بعد از تعریف اتحاد استراتژیك، از طریق بیان خصوصیات، تفاوت ها و شباهت های اتحاد استراتژیك و سایر سطوح شراكت در صنعت ساخت و ساز، به بررسی انواع این اتحاد می پردازد و در نهایت به این نتیجه می رسد كه اتحاد استراتژیك نوعی از روابط تعاملی است كه بر خلاف سایر سطوح مشاركت، به اهداف كوتاه مدت و روابط غیر رسمی تكیه ندارد و مهمترین عناصر سازنده آن در بستر صنعت ساخت و ساز، قرارداد رسمی، تقسیم واقعی سود و زیان، اعتماد، تعهد بلند مدت و همكاری است.