بررسي كمي توان اشتغا لزايي صنايع كوچك روستايي و عوامل مؤثر بر آن (مطالعه موردي: استان اصفهان 1374-1386)

در تحقيق حاضر موضوع اشتغال و به خصوص اشتغال در صنايع كوچك روستايي استان اصفهان مورد ارزيابي و آناليز اطلاعاتي قرار گرفته است. اين تحقيق از لحاظ هدف، پژوهش كاربردي و از لحاظ نظارت و درجه كنترل از نوع ميداني و از نظر روش تحقيق، روش همبستگي م يباشد. جامعه آماري تحقيق، كليه صنايع كوچك روستايي است كه از جهاد كشاورزي استان اصفهان مجوز تأسيس دريافت داشت هاند و در سال 1386 در حال بهر هبرداري بوده اند. تعداد اين صنايع 562 واحد توليدي م يباشند كه با استفاده از روش كوكران، حجم نمونه 194 واحد توليدي محاسبه شد و با استفاده از روش نمونه گيري، طبقه بندي نمونه هاي مورد نظر از بين صنايع مختلف انتخاب گرديدند . نتايج تحقيق در ارتباط با هزينه ايجاد فرصت هاي شغلي در صنايع روستايي استان اصفهان نشان مي دهد كه صنايع غذايي، شيميايي و سلولزي، فلزي، كاني غيرفلزي و نساجي به ترتيب گرا نترين تا ارزان ترين واحدها را تشكيل مي دهند و دو صنعت اول، مقادير بالاتر از ميانگين هزينه ايجاد شغل را در بخش صنايع روستايي به خود اختصاص داده اند . همچنين 0 روي ارزش / 0 و 04 /03 ،0/ به ترتيب با كششي معادل 15 « نيروي انساني توليدي، سرمايه و مصرف انرژي » متغيرهاي توليدات مؤثر است و با توجه به اينكه 32 درصد واحدهاي توليدي استان هنوز نتوانسته اند رابطه منطقي توليد را بين عوامل توليد و محصول خود تعريف كنند لذا اين امر توجه مسئولين صنايع روستايي به ارتقاي آموزش، مديريت و دانش اوليه براي توليد، جهت توسعه صنايع روستايي استان را م يطلبد.