بررسي اثر شدت هاي مختلف چراي دام بر تغييرات گروه هاي عملكرد در مراتع نيمه استپي منطقه تنگ صياد استان چهارمحال و بختياري

پیشبینی پاسخ پوشش گیاهی به تغییرات زیستمحیطی و تغییر كاربری اراضی و چرای حیوانات تبدیل به یك نگرانی عمده در تحقیقات اخیر زیستمحیطی نظری و كاربردی شده است از این رو تحقیقی در منطقه تنگ صیاد استان چهارمحال و بختیاری جهت بررسی اثر چرای دام بر تغییرات صفات مورفولوژیكی گیاهان مرتعی انجام شد. بدین منظور در امتداد یك گرادیان چرایی سه منطقه پارك ملی، حفاظت شده و چرای آزاد انتخاب شد. ضمن استقرار یك ترانسكت 100 متری به طور تصادفی و 5 پلات چهارمتر مربعی به شكل سیستماتیك به فواصل 20 متر در طول این ترانسكت، در هرپلات پس از شناسایی گونه های موجود درصد پوشش هریك از گونه ها تخمین زده شد و صفات گیاهی اندازه گیری شدند. بر اساس نتایج صفات ارتفاع گیاه، SLA ، تولید و وزن كلی گیاه یكساله و چندساله بودن، تمام كلاسهای خوشخوراكی ) I ، II ، III (، فرمهای رویشی فورب و بوتهای، اشكال زیستی تروفیت و فانروفیت و كامافیت با داشتن ) 05 / 0Sig> ( اختلاف معنیداری بین سه منطقه مدیریتی مذكور در منطقه تنگ صیاد نداشتند. همچنین برخی از صفات نظیر طول برگ، عرض برگ، مساحت برگ و وزن برگ فرم رویشی گندمی و اشكال زیستی همیكریپتوفیت و ژئوفیت در یكی از سه منطقه مدیریتی دارای اختلاف معنیداری میباشند ) 05 / 0Sig ≤ (. در این تحقیق باهدف تعیین مهمترین صفات در توجیه تغییرات در انواع مدیریت مناطق، در تنگ صیاد صفات تولید، وزن كلی گیاه و چندساله بودن دارای بیشترین همبستگی البته با ارتباط منفی و تروفیت هم دارای همبستگی مثبت بالایی با محور اول میباشند. صفات طول، عرض، مساحت برگ و همچنین فرم زیستی و همیكریپتوفیت دارای همبستگی منفی بالایی با محور دوم میباشند. به طوركلی نتیجه گیری می شود كه از صفاتی كه بیشترین تغییرات را در امتداد چرا دارند می توان شاخص شدت چرای دام در مراتع استفاده نمود.