بررسي رابطه اضطراب مادران با خرده مقياس هاي سازگاري دختران دبيرستاني

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطهی اضطراب مادران با چهار خرده مقیاس سازگاری دانش آموزان دبیرستانی دختر دردبیرستان های شهر آمل در سال تحصیلی 94-93 بوده است. پژوهش حاضر بهروش توصیفی از نوع همبستگی و با استفاده از تكنیك پیمایش انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دبیرستانی دختر پایه اول تا سوم در شهر آمل بوده است كه5189 نفر بودند. تعداد نمونه آماری بر اساس جدول كرجسی و مورگان 358 نفر بر آورد گردید كه به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه اضطراب حالت رگه اسپیل برگر (1983) و پرسشنامه سازگاری بل(1961) بوده است. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، به روش آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به كمك نرم افزار SPSS-17 انجام شد. نتایج نشان داد: بین اضطراب مادران و سه زیرمقیاس سازگاری (سازگاری خانه، سازگاری سلامت و سازگاری عاطفی) دانش آموزان دختر دبیرستانی رابطه ی معكوس معنادار وجود دارد اما رابطه ی اضطراب مادران با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانی معنادار نبوده است.