بررسي رابطه راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان و كمالگرايي در اقدام كنندگان به خودكشي بخش اورژانس بيمارستان امام خميني كرمانشاه در سال 1393

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه راهیردهای شناختی تنظیم هیجان و كمالگرایی در اقدام كنندگان به خودكشی بخشاورژانس بیمارستان امام خمینی كرمانشاه بود. روش پژوهش: بدین منظور با روش نمونه گیری در دسترس 200 نفر از افراد اقدامكننده به خودكشی انتخاب شدند و توسط پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) و مقیاس كمال گرایی اهواز (APS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: مشخص شد بین راهبرهای تنظیم هیجان با خودكشی رابطه مثبت و معكوس وجود دارد بدین معنی كه هرچقدر افراد بیشتر از راهبردهای تنظیمهیجان استفاده كنند كمتر به خودكشی سوق پیدا می كنند و بین كمال گرایی با اقدام به خودكشی رابطه مثبت و مستقیم وجوددارد. نتیجه گیری: بین راهبردهای تنظیم هیجان و كمالگرایی رابطه معنادار وجود دارد. یعنی راهبردهای تنظیم هیجان و كمال-گرایی را می توان به عنوان متغیرهای پیش بین اقدام به خودكشی به شمار آورد. یعنی افرادی كه كمالگرا تر و كمتر از راهبردهایتنظیم هیجان استفاده می كنند بیشتر احتمال دارد در صورت وجود بحران به سمت خودكشی بروند.