امكان سنجي بكارگيري يك متدولوژي به منظور ماكزيمم سازي قابليت اطمينان پيمان هاي EPC

كاربرد مفهوم قابليت اطمينان،از جايگاه شايسته اي در پروژه هاي عمراني برخوردار نيست. اين واژه در برنامه ريزي صنايع مختلف از جايگاه ارزشمندي برخوردار بوده كه به آنها پايايي بالايي داده است.در راستاي كاربرد اين مفهوم در پروژه هاي عمراني، نگاه سيستماتيك به پيمان هاي EPC از جمله نكاتي است كه بايد در پروژه هاي عمراني مورد توجه قرارگيرد. كار پيش رو با تعريف و تعيين مشخصات سيستم پيمان هاي EPC، به ارائه يك متدولوژي براي محاسبه قابليت اطمينان سيستم و ارتقاي آن دست مي يابد. محاسبه احتمال عدم كاركرد سالم اجزاء توسط ريسك هاي تهديد كننده پروژه بجاي محاسبه احتمال كاركرد سالم اجزاء سيستم از ديگر نكاتي به شمار مي رود كه كار حاضر را از ديگر كارهاي مشابه متمايز نموده است. يكي از نوآوري هاي اين تحقيق، يكسان سازي ميزان تاثير ريسك ها به شمار مي آيد. 176 ريسك از متن شرايط عمومي پيمان هاي EPC استخراج گرديد و بررسي هاي لازم راجع به آنها به عمل آمد و رابطه آنها در سيستم پيمان هايEPC تعيين گرديد. يكي از نتايج بررسي هاي ياد شده عبارت است از دست يابي به راه حل هايي جهت تصميم گيري عمليات يكسان سازي ميزان تاثير ريسك ها. ارتقاي قابليت اطمينان سيستم با در نظر گرفتن محدوديت هاي مالي آن از ديگر نتايج به شمار مي رود. در انتها با بيان روش هاي ارتقاء و استفاده از آنها در يك مطالعه موردي، نشان داده شده است كه قابليت اطمينان آن از 18.4% به 68% ارتقاء يافت.