بررسي روند تغييرات فسفات و pH در مسير رودخانه زاينده رود

آلودگی آب آسیبی جدی برای انسان و اكوسیستم های طبیعی تلقی می شود به طوری كه بررسی تغییرات كیفیت آب یكی از موضوعات مهم جهت استفاده بهینه از آن است. رودخانه زاینده رود در مسیر حركت خود در معرض انواع آلاینده های شهری، كشاورزی و صنعتی قرار دارد. به علت اهمیت این رودخانه در تحقیق حاضر سیر تحولات كیفی این رودخانه از منظر پارامترهای pH و فسفات مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات این دو پارامتر در فصول مختلف طی ۱۶ سال در قالب نمودارهایی ارائه گردید و با مقادیر مجاز استاندارد برای مصارف شرب و كشاورزی مقایسه شد. نتایج نشان میدهد تنها در زمستان مقدار pH در ایستگاه های شانزده ده و تالاب بیش از حد مجاز استاندارد مصرف شرب و كشاورزی میباشد و در سایر فصول و ایستگاه ها مقدار این پارامتر در محدوده مجاز بوده است و استفاده از آب برای مصارف یاد شده بلامانع است. از نظر پارامتر PO۴ طبق مقادیر مجاز استاندارد اكثر ایستگاه های موجود در مسیر رودخانه زاینده رود برای آشامیدن و تعدادی از آنها علاوه بر شرب برای كشاورزی نیز مناسب نیستند. حداكثر فسفات اندازه گیری شده در فصل بهار، تابستان و پاییز مربوط به ایستگاه زهكشی زرین شهر و به ترتیب برابر با 1/mg ۶/۲۱۳، ۹/۸۳ و ۸/۵۶ می باشد. در فصل زمستان بیشترین مقدار این پارامتر 1/mg ۷/۵۵ در ایستگاه پل زرین شهر ثبت شده است.