ارزيابي تطبيقي الگوهاي تعاوني ( اشتراكي ) و نقطه اي ارائه خدمات در مديريت روستايي ، مطالعه موردي: شهرستان ابركوه ( يزد ) و لامرد ( فارس )

دهیاریها یكی از نهادههای جدید در توسعة روستایی است كه در دهة اخیرجهت اداره و مدیریت توسعة روستایی ایجاد شده است. رویكرد غالب ارائه خدمات در بدو تشكیل این نهاد الگوی نقطهای بود اما به تدریج طی 5 سال اخیر به دلیل جمعیت كم نواحی روستا و تعداد اندك متقاضیان خدمات محلی و به تبع آن كاهش صرفههای ناشی از مقیاس، الگوی خدماترسانی به صورت اشتراكی )تعاونی( گسترش یافته است. بر همین اساس تحقیق حاضر بر آن است تا به ارزیابی تطبیقی الگوهای ارائه خدمات مدیریت محلی در قالب دو مدل تعاونی و مدل نقطهای بپردازد. جامعه آماری تحقیق دهیاران بخش مركزی شهرستانهای ابركوه ) با الگوی تعاونی ( و لامرد ) با الگوی نقطهای ( میباشد كه به صورت تصادفی انتخاب شده و در هر مستقل و كای T و آزمونهای SPSS شهرستان 71 دهیار و مجموع 14 پرسشنامه توزیع شد. برای تحلیل دادهها ازنرم افزار اسكوئر تك نمونه استفاده شد. نتایج تحقیق نشان میدهد كهدر ابعاد انجام بهتر وظایف در قالب تعاونی و مزایای خدمات رسانی اشتراكی بین نظرات دهیاران دو شهرستان تفاوت معناداری وجودندارد و دهیاران هر دو شهرستان موافق با الگوی ارائه خدمات به صورت تعاونی میباشند. در بعد موانع تشكیل و فعالیت موفق تعاونیها میان نظرات دهیاران تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان میدهد كه الگوی تعاونی )شهرستان ابركوه( در مقایسه با الگوی نقطهای )شهرستان لامرد( خدمات تخصصی تری ارائه میكند و صرفه اقتصادی بیشتری دارد.