بررسي خاستگاه اهلي سازي گونه گاوميش آبي ( Bubalus bubalis ) در آسيا بر اساس مطالعات ژنتيكي

اهلی سازی فرآیند پایداری است كه در گروهی از موجودات زنده یك گونه طی چندین نسل رخ میدهد و طی آن، این موجودات زنده به بودن با انسان سازگاری پیدا میكنند. گونه گاومیش آبی وحشی كه به نام بوفالوی آسیایی نیز شناخته میشود جد گونه گاومیش آبی اهلی بوده كه در زیستگاههای طبیعی خود در معرض انقراض قرار دارد. این بررسی بر اساس پژوهشهای انجام شده بر پایه مطالعات ژنتیكی در مورد خاستگاه مكانی و زمانی گونه گاومیش آبی صورت گرفت. گونه گاومیش آبی اهلی بر اساس خصوصیات ریختی و معیارهای رفتاری در دو زیرگونه گاومیش باتلاقی و گاومیش رودخانهای قرار میگیرد كه بر اساس مطالعات ژنتیكی، گاومیش باتلاقی دارای 48 كروموزوم و گاومیش رودخانهای دارای 50 كروموزوم است. بررسی مطالعات اخیركه بر پایه مدارك ژنتیكی صورت گرفته است نشان داد كه خاستگاه اهلیسازی گاومیش رودخانهای، شبه قاره هند و در حدود 3900 تا 4600 سال پیش تشخیص داده شده است، اما در مورد خاستگاه مكانی اهلی سازی گاومیش باتلاقی بر سر دو كشور چین یا هند اختلاف نظر وجود دارد. خاستگاه زمانی اهلیسازی گاومیش باتلاقی حدود 2500 تا 3000 سال پیش عنوان شده است.