نمادپردازي آيات قرآني در رساله قصه الغربه الغربيه سهرودي

نماد نشانه ای عینی است كه از چیزی غایب و غیر قابل مشاهده حكایت می كند و از دیرباز یكی از شیوه های بیانی برای نشان دادن عوامل ذهنی، روانی و ماورایی بوده كه ادراك انسانی قادر به فهم جامع و كاملی از آن نیست. داستان های رمزی در ادب فارسی پشینه ای بسیار كهن دارد. سهروردی بنیان گذار حكمت اشراق، یكی از حكیم عارفانی است كه آفریننده ی زیباترین داستان های رمزی برای بیان حقایقی است كه در كتاب قرآن و سخنان حكیمان پیشین مكنون و مخزون است. كاربرد آیات قرآنی در این داستان جایگاه ویژه ای دارد چرا كه سهرودی چون پیشینیان به آوردن آیه كامل یا بخش هایی از آن جهت تایید یا تأكید سخن خویش یا تفسیر و تأویل آیه اكتفا نكرده است اوبا الهام از حوادث قرآنی و گنجاندن برخی آیات در بافت داستانی رمزی كاربرد متفاوتی را پیش می گیرد. در این مقاله تلاش شده است با توجه به معانی متعدد و كاربرد رمز و نماد، شیوه نمادپردازی آیات قرآنی در رساله قصه الغربه الغربیه نشان داده شود.