چرا در آخر هر جمله اي كه مي گويم// تو اي نشانه پرسش نشسته اي به كمين؟ (بررسي كنش كلامي پرسش در اشعار قيصر امين پور)

جملات پرسشی از معمول ترین مولفه های دستور زبان است. از آن جا كه شعر گستره ای از افكار و احساسات گوناگون را در بر دارد رابطه میان مقوله دستوری و منظوری در آن همیشه مستقیم نیست. نظرات گسترده ای در باب مفاهیم ضمنی جملات ذیل نظریه كنش های كلامی ارائه شده است. این پژوهش به رمزگشایی مفاهیم جملات پرسشی در اشعار قیصر امین پور با تاكید بر نظرات گرایص و اهمان می پردازد. جملات پرسشی در اشعار امین پور كمتر در معنای صریح به كار رفته اند و توان منظوری آن ها چند بعدی است. بیشترین معنای تلویحی كه برداشت می شود شامل: دعوت خواننده به تعمق و تفكر، شكایت از روزگار عجز و ناتوانی از پاسخ به امور است.