تجربه منظر در باغ ايراني با استفاده از نظريه اكولوژيك ادراك

باغ ایرانی باغ تجربه اندیشه ایرانی است. هنرمند باغ ساز با استفاده از عوامل عینی و ملموس منظر بیرونی و با معنابخشی به آنها، فضای زندهای را خلق كرده است و حیات جاودان شكل می گیرد. در پی یافتن علت لزوم بررسی ادراك ناگزیر به بررسی ابعاد مختلفی از روان انسان و تأثیراتی كه از محیط زمینه خود می پذیرد هستیم. باغ ایرانی و طراحش از ابتدای پیدایش خود به مثابه یك مادر و فرزند، نگاه بیینده ایرانی سراپا گوش و چشم شده را به گونه ای تربیت كردہ است كه مخاطب ایرانی امروز بیش از ۲۵۰۰ سال از شكل گیری باغ ها در ایران میگذرد نگاه ویژهای به طبیعت و باغ ایرانی دارد. انسان ایرانی با حضور در باغ ایرانی دریافتهای حسی را تجربه می كند (كه بر اساس نظریه اكولوژیك ادراك دارای لایه های معنایی متفاوت می باشند) و به وسیله نفس خود به در كی ژرف از باغ دست مییابد كه منحصربهفرد است. اكولوژی در معنای عام به معنای مطالعه تبدیل انرژی بین ارگانیسمهای بیولوژیكی و محیط طبیعی آن ها است. در روانشناسی اكولوژیك ادراك، ادراك به صورت یك كنش پویا بین بیننده و ویژگی های مشخص محیطش بهتر معنا پیدا می كند. ادراك و شناخت با شناختن اشیاء و عناصر موجود در جهان پدید می آید. پس درك ما از جهان به میزان زیادی به چیستی آنچه ما در ناخودآگاه خود به دنبال آن هستیم وابسته است. هدف ما در این مطالعه دستیابی به چگونگی ارتباط بین باغ ایرانی و نحوه ادراك انسان ایرانی در مواجهه با آن است. چگونگی نحوه درك احساسات انسان ایرانی در باغ ایرانی می تواند ما را به نتایج ارزشمندی در رابطه با حضور و تداوم باغ ایرانی در طی سالیان دراز برساند