طراحي شبكه اتوبوسراني در شبكه هاي بزرگ مقياس، مطالعه موردي: شهر تهران

چكیده مهمترین مسالهاي كه باید همزمان با توسعه شهرها در نظر گرفته شود، طراحی و اصلاح شبكه خطوط حمل و نقل همگانی است كه مهمترین بخش آن، طراحی شبكه خطوط اتوبوسرانی است. در در شبكه شهري و همچنین رشد جمعیت، باعث تغییرات BRT شهر تهران، ایجاد خطوط مترو و اساسی در الگوي سفرهاي شهري شده است و لذا اصلاح شبكه خطوط اتوبوسرانی امري ضروري است. روشهایی كه تا به امروز براي طراحی شبكه اتوبوسرانی ارائه شدهاند، كمتر به جنبه اجرایی توجه نمودهاند و پیادهسازي آنها در شبكههاي واقعی و بزرگ مقیاس بسیار زمانبر است. هدف اصلی این مطالعه، ارائه روشی براي طراحی شبكه اتوبوسرانی است كه قابلیت بكارگیري در كلان شهر تهران را داشته باشد. روش این مطالعه تركیبی از روشهاي ابتكاري و فراابتكاري بوده و مبتنی بر الگوریتم ژنتیك است. به منظور به كارگیري این روش حل و امكان تعمیم آن در سایر شهرهاي ایران نرم افزاري طراحی و توسعه یافت كه امكان طراحی سریع شبكه هاي اتوبوسرانی را براي اهداف و محدودیتهاي مختلف فراهم میآورد. خروجی نهایی این نرمافزار ارائه شبكه بهینه خطوط اتوبوسرانی براي شهر مورد نظر و شاخصهاي ارزیابی این شبكه است. نتایج مدل با استفاده از نرم افزار در شهر تهران بدست آمده و نشان داد كه می توان با بكارگیري این روش شاخصهاي عملكردي شبكه را به طور نسبی بهبود داد. واژه هاي كلیدي: