ررسي مقوله ناحيه بندي (منطقه بندي) در طرحهاي آمايش سرزمين باتاكيد بر استان همدان

آمايش سر زمين مقوله اي است كه از عمر آن مدت زيادي نمي گذرد مديريت جامع يا يكپارچه سرزمين از اصولي است كه در سراسر جهان به ويژه پس از كنفرانس ريو در سال 1992 پذيرفته شده و بيشتر كشورها با تهيه برنامه هاي سر زميني مي كوشند تا ضمن آسان نمودن امر عمران ، از پيامدهاي نا خواسته توسعه بكاهند .در كشور ما در طي نزديك به 50 سال كه تجربه آمايش وجود دارد . تجربه هاي اول و دوم به ترتيب مربوط به مهندسين مشاور ستيران (1356) و دفتر برنامه ريزي منطقه اي سازمان برنامه و بودجه (1368) كه بنا به دلايلي نا تمام ماند و تجربه هاي سوم و چهارم همزمان در حال تهيه است .اين مقاله سعي دارد مفهوم ناحيه بندي( منطقه بندي ) را بطور اجمال در چهار تجربه فوق بررسي نمايد . چرا كه وقتي به مطالعهات آمايش پرداخته مي شود . يكي از موضوعات اساسي ، ناحيه بندي و مقياس مطالعه است بررسي اين مفهوم در طرحه اي آمايشي تهيه شده ، نشان مي دهد كه مفهوم ناحيه و فلسفه آن در جايگاه اصلي خود بكار گرفته نشده ، و در برخي از موارد حتي ناحيه بندي وجود نداشته است . و يا همگني هاي لازم در تعيين مناطق كافي نبوده است .