ساماندهي مديريت بافت فرسوده شهري مطالعه موردي : محله آبكوه _ منطقه يك شهرداري مشهد

امروزه پدیده فرسودگی به عنوان یكی از چالش های جدی است كه بسیاری از شهرهای جهان به ویژه كلانشهرهارا با آن مواجه ساخته است. بافت های فرسوده تلفیقی از فرصتهای ویژه به عنوان سرآغاز توسعه درونزا و نیز شرایط بحرانی از نظر ناپایداری كالبدی اقتصادی، زیست محیطی و ناهنجاریهای اجتماعی است كه برنامهریزی برای ایجاد شرایط زیست و فعالیت مطلوب را اجتنابناپذیر میسازد. همچنین مكانیسم های مواجه با بافتهای فرسوده شهری در كشورهای مختلف دنیا بر پایه بستر جغرافیایی، ویژگیهای اجتماعی اقتصادی و حقوقی- - مدیریتی آنها، نمود متفاوتی داشته است . ناحیه تاریخی و فرسوده شهرها میراث ارزشمندی است كه در طول زمان در هویت بخشی به حیات شهری نقش ویژهای ایفا میكند . لذا در این میان نقش و اثرات مدیریت شهری در برنامه ریزی ناحیه تاریخی و فرسوده شهرها بسیار تعیین كننده است.بدون شك انجام هرگونه مطالعه و بررسی بدون داشتن دیدی یكپارچه و كل نگر و آگاهی از اطلاعات پایه شهر و محله مورد مطالعه،ناقص است.در این مقاله ضمن معرفی و شناسایی مشكلات مدیریت شهری ناحیه فرسوده شهری،محله آبكوه به شناخت وضع موجود پرداخته میشود و ضمن بررسی شرایط و وضعیت این بافت به مقایسه مدیریت آن به عنوان یك بافت فرسوده مركزی شهر پرداخته میشود.در نهایت با برسی جامع نگر به تحلیل نقاط قوت و ضعف اجرایی در این بافت پرداخته شده است.