تحليل نمود و معناي ساختار مديريت شهري و تاثير آن بر تحقق مشاركت در شهرهاي ايران ، نمونه مطالعاتي شهر گرگان

ساختار مدیریت شهری در ایران ظاهری دموكرات دارد. به نحوی كه در این ساختار شهردار توسط اعضای شورای شهر واعضای شورای شهر توسط آرای شهروندان انتخاب می گردند. منتها اكثر تحقیقات صورت گرفته در ایران نشان می دهد كهاین ساختار دموكرات نتوانسته است مشاركت شهروندان را جلب نماید. تحقیق حاضر نیز این تناقض را در شهر گرگان مورد بررسی قرار می دهد. روش انجام تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه بدست آمده است. بر اساس فرمول كوكران 384 پرسشنامه در میان ساكنان شهر تكمیل گردید. . نتایج حاصل ازپرسشنامه ها نشان می دهد كهوجود بی اعتمادی بین شهروندان، شورای شهر و شهرداری باعث این تناقض و عدم جلب مشاركت شهروندان شده است. همچنین نتایج نشان می دهد كه ارتباطاتی بر پایه اصول نظریه كنش ارتباطی هابرماس می تواند این تناقض و فاصله را برطرف نموده و باعث جلب مشاركت شهروندان گردد