بررسي مخاطرات طبيعي ناشي از سيل خيزي در حوضه هاي آبخيز

سیل یكی از بلایاي طبیعی است كه خسارات مالی، جانی و زیست محیطی فراوانی را به همراه دارد. در مدیریت حوضههاي آبخیز، رواناب تولید شده، نقش مهمی در برنامه ریزي براي كاهش مخاطرات حاصل از سیلخیزي در حوضه آبخیز را دارد، از طرفی با مشخص نمودن توانایی تولید هرزآبها در هر قسمت میتوان مدیریت مناسب را در هر زیرحوضه انجام داد. استان كردستان با توجه به وضعیت اقلیمی و فیزیوگرافی آن مستعد وقوع سیلاب میباشد و این عامل هر ساله موجب خسارتهاي اقتصادي و اجتماعی میشود. منطقه مورد مطالعه، حوضه آبخیز خورخوه در شهرستان سقز میباشد كه داراي چهار زیر حوزه میباشد و یكی از حوضههاي سیلخیز در سطح استان كردستان میباشد. با استفاده از روشهاي میانیابی، گستره این مقادیر در سطح محدوده مورد مطالعه تعیین و سپس با استفاده از روش راسمیلر، ضریب جریان سیلابی در محدوده مورد مطالعه و زیر حوضههاي آبخیز تعیین شد و در نهایت پتانسیل هر ناحیه نسبت به تولید رواناب و سیلاب مشخص گردید. نتایج نشان میدهد میزان بارندگی از سمت شرق به غرب افزایش می یابد و از نظر تولید رواناب بخشهاي شمالی حوضه مورد مطالعه از پتانسیل بالاي سیلخیزي برخوردار هستند. در زیرحوضههاي حوضه مورد مطالعه، زیرحوضه چهار بیشتر از سایر زیرحوضه ها از پتانسیل بالاي تولید رواناب برخوردار میباشد. نتایج بیانگر كارایی مناسب روش راسمیلر در اولویت بندي حوضه ها از نظر سیلخیزي و مدیریت جامع حوضههاي آبخیز در جلوگیري از ایجاد حوادث مخاطره آمیز در آینده در منطقه مورد مطالعه میباشد.