به كارگيري شبكه هاي عصبي خودسازماندهي در شبكه هاي حسگر بي سيم به منظور كاهش مصرف انرژي

یك شبكه حسگر، ساختاری متشكل از اجزای حس كننده، محاسبه كننده و مخابراتی است. یكی از مشكلات اساسی در این شبكه ها این است كه عمر شبكه های حسگر، نوعاً كوتاه است چون طول عمر نوده ها به علت محدودیت انرژی منبع تغذیه كوتاه است. علاوه بر آن، گاهی موقعیت ویژه یك نود در شبكه، مشكل را تشدید می كنبد. اگر هر سنسور (نود) ا طلاعات خود را مستقیم به مركز جمع آوری ارسال كند و این مركز از این سنسور دور باشد سنسور ها خیلی زود انرژی خود را از دست داده و نهایتا كل شبكه از دست خواهبد رفت. همچنین به دلیل اینكه فواصل هر نود با مركز متفاوت است ارسال مستقیم می تواند باعث تغییر در تعادل بارگیری شده و انرژی بیشتری صرف حفظ تعادل بارگیری شود [1] . برای غلبه بر ابن مشكلات چندین دسته از الگوریتم ها پیشنهاد شده اند. یكی از مورد قبول ترین این الگوریتم ها دسته بندی ها هستند. به طوری هر چند سنسور در یك دسته جمع شده و ا طلاعات را به سر دسته خود ارسال می كند و سر دسته هم آن را به مركز ارسال می كند. حال برای اینكه این دسته بندی با بهترین كیفیت انجام شود راه كارهای بسیار زیادی ارائه شده اند از جمله راه كار شبكه هبای عصبی كه یك الگوریتم جدید بر پایه شبكه عصبی می باشد كه بر اساس آزمایشات توانسته نتایج خوبی را كسب كند.