روابط چند گانه بين مهارت هاي فراشناختي و خودنظم بخشي با مهارت هاي زندگي دانش آموزان

این پژوهش با هدف تعیین رابطه مهارت های فراشناختی و خودنظیم بخشی با مهارت های زندگی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۵ - ۱۳۹۴ انجام گرفت. این پژوهش از نظر هدف، پژوهشی كاربردی و از نظر ماهیت همبستگی است. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، شامل ۴ پرسشنامه اماده ارزیابی مهارتهای فراشناختی شاطریان محمدی (۱۳۸۶ )، پرسشنامه خودنظم بخشی (۱۳۸۶)، و پرسشنامه مهارتهای زندگی ساعتچی (۱۳۸۹) بود كه روایی صوری از لحاظ صراحت و قابلیت درك گویه ها از طریق تعدادی از دانش آموزان و روایی محتوایی از لحاظ تطابق مفاهیم از طریق مراجعه به صاحب نظران تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای كرونباخ برای پرسشنامه مهارت های فراشناختی ۰/۹۱، خودنظم بخشی ۰/۹۰، و مهارت های زندگی ۰/۹۴ برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار استنباطی (رگرسیون گام به گام، آزمون دوربین واتسون) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد كه : بین هر كدام از متغیرهای پیش بین ( مهارتهای فراشناختی و خودنظم بخشی ) با متغیر ملاك (مهارتهای زندگی ) روابط چندگانه معنادار وجود داشته است؛ همچنین مهارت های فراشناختی قابلیت پیش بینی مهارت های زندگی را داشته است؛ این قابلیت پیش بینی برای مهارت خودنظم بخشی نیز معنادار بوده است.