اشعار صائب تبريزي و شيوه هاي ادبي آموزش مفاهيم

صائب تبریزی ، شاعر پارسی گوی قرن یازده هجری و ملك اشعرای دربار شاه عباس دوم صفوی است. اشعار این شاعر غزلسرا در كنار مضمون سازی های فراوان خود، غالباً حاوی مفاهیم گوناگون دینی، عرفانی، اجتماعی و اخلاقی است و گاه چنین به نظر می رسد مضمون سازی های شعری به صورت ابزاری در خدمت بیان همین مفاهیم تربتی قرار گرفته اند این اشعار به دلیل زیبایی های ادبی خود و كاربردی بودن به سبب در برداشتن پیام، پس از گذشت قرن ها، هم چنان به صورت تك بیت از زیان افراد جامعه شنیده می شوند؛ بعضی از ابیات به سبب كثرت استعمال، كاركردی شیه ضرب المثل پیدا كرده آند. در این مقاله به این سوال پاسخ خواهیم داد كه صائب تبریزی چه پیام هایی راف با چه شیوه های آموزشی در شعر خویش گنجانده است؟