ابهام در شعر معاصر ( بررسي ابهام در شعر شاملو و اخوان ثالث )

ابهام در نظر شاعران و بلاغیان گذشته، غالباً امری تاریك و مضر در این فن شریف بوده است. اما در نقد جدید و به تأثیر از مكتب های ادبی غرب، به عنوان یكی از فنون تصویری، وسعت بسیاری یافته و جنبه های هنری جالب توجهی به خود گرفته است. ابهامی كه به واسطهٔ خلق بالبداهه و از پیش نیندیشیدهٔ اثر ادبی بوجود آید و كلام را چنان فرا بگیرد كه تعبير و تفسیر آن، بنابر معنای مختلف واژگان به عهدهٔ خود خواننده گذارده شود، می تواند از ویژگی های ناب یك شاهكار ادبی به شمار رود. گاه تصویر مبهم، چنین و خارج از ارادهٔ تخیلی شاعر شكل می بندد و گاهی نیز از هنر و رندی خود شاعر در ایجاد و القای مفاهیمی .متعدد و گاه متضاد با هم، سرچشمه می گیرد شاعران برجستهٔ امروز، بخش مهمی از هنر خود را مرهون ابهام اندیشی هنرمندانه ای هستند كه به واسطهٔ آن، كلام ایشان سحر و توان چندگانه ای را به خود می گیرد. سخنی مبهم اما آشنا كه از سویی هنر بیان شاعر خود را به رخ می كشد و از سوی دیگر غرقه شدن وی را در تصاویر و اندیشه های ناخودآگاه نشان می دهد احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث، دو تن از شاعران چیره دستی هستند كه هنر آبهام را در شعر خود پرورانده و گاه برای چند لایه كردن و ماندگار ساختن كلام خود از آن بهره برده اند كه در این مجال به توضیح و بررسی نمونه هایی پرداخته می شود.