بررسي ويژگي هاي تكنولوژيكي سازه هاي تغيير شكل پذير براي تقرب به انعطاف پذيري در بخشهايي از معماري

در سازه های تغییر شكل پذیر با به كارگیری مكانیزم های مختلف، تغییر شكل برای اعضای این سازه ها امكان پذیر می گردد. بدیهی است كه در طراحی یك سازه با قابلیت تغییر شكل ، نیازمند استفاده از یك یا تركیبی از مكانیزم ها جهت رسیدن به اهداف پروژه می باشد. به كارگیری هر یك از مكانیزم ها و یا تركیب آنها تنها جهت پاسخگویی به نیاز های صرفا فرمی سازه نخواهد بود بلكه پارامتر های متعدد دیگر و گاه منحصر به فردی نیز در استفاده از آنها موثر است . آنچه در فرایند انتخاب این مكانیزم ها تعیین كننده است ، دستیابی به حالت بهینه پارامتر های مختلف موثر در پروژه می باشد. عواملی همچون هندسه طرح، مصالح سازه ای و پوشانه های مناسب، شرایط اقلیمی، ویژگی های ابعادی طرح، نوع كاربری ، میزان تغییر شكل، امكانات اجرایی، هزینه های اجرا و نگهداری و قابلیت جابجایی، پارامتر هایی هستند كه علاوه بر نیاز های فرمی پروژه در انتخاب مكانیزم های تغییر شكل تاثیر گذار است. شناخت و تركیب ویژگی های تكنولوژیكی این مكانیزم ها می تواند سازه های تغییر شكل پذیر متنوعی را خلق كند كه پاسخی مناسب به انعطاف پذیری فضاهای معماری باشند. معماران نه تنها مسئول تركیب مناسب این عوامل هستند بلكه مسئول هماهنگی مصالح و نصب آن ها بر روی سازه برای رسیدن به بهترین كیفیت می باشند. این نوشتار سعی در بررسی ویژگی های تكنولوژیكی و مكانیزم های سقف متحرك كرده است و در گام های بعدی به سیستم متحرك و باز و بسته شونده به عنوان پاسخی مناسب برای دست یابی به یك معماری انعطاف پذیر اشاره می كند. در این راستا از روش تحقیق تركیبی (توصیفی- تحلیلی) با استفاده از مطالعات كتابخانه ای – اسنادی در چارچوب پژوهش های كاربردی و اقدام در عمل استفاده شده است.