تبيين و بررسي ديدگاه هاي امام خميني (ره) در مورد علوم اسلامي و انساني

زندگي بشر در عصر حاضر، بيش از هر دوره ديگري، با پديده علم و دانش نسبت دارد. جامعه ايراني پس از پيروزي انقلاب اسلامي، سيماي علمي بيشتري پيدا كرده و همين مسأله، ضرورت تحقيق در امر سياستگذاري علمي به خصوص در علوم انساني و اسلامي را براي پژوهشگران ايراني دو چندان نموده است. علوم اسلامي و انساني زيربنا و نرم افزار ساير علوم به حساب مي آيد. يكي از مهمترين عوامل اسلامي شدن دانشگاهها تدوين صحيح علوم انساني بر اساس علوم اسلامي، هماهنگ با آخرين پيشرفتهاي علوم انساني در مغرب زمين مي باشد. تحقق سخن حضرت امام (قدس سره) مبني بر لزوم بازگشت همه علوم به علم شريف توحيد نيازمند تحقق "انقلاب فرهنگي" بزرگي است كه متاسفانه تاكنون در عرصه دانشگاهها و مراكز پژوهشي تحقق نيافته است زيرا غالب اساتيد رشته هاي فلسفه و الهيات و عرفان كه مي بايست تاكنون به تدوين چارچوب و تعريف دقيقي از نگرش اسلام در خصوص جهان بيني فلسفي متناسب با تفكر و تمدن معاصر جهان براي هدايت علوم انساني پايه و فني اهتمام مي ورزيدند با بي تفاوتي و سكوت از اهتمام به چنين مساله سرنوشت سازي خودداري نمودند و حتي برخي از آنها با وجود اعتقادات ديني و آشنايي با تفكر جهان غرب، حضور در چنين عرصه حياتي و ارتباط غير مستقيم و علمي با عرصه حكومت و سياست كشور اسلامي را نوعي كار "ايدئولوژيك" و سياسي صرف تلقي كردند. در اين مقاله اهتمام امام (ره) در پرتو انديشه هاي نابش در بستر علوم انساني اسلامي تبلور يافته است كه به عنوان چراغ راهي براي آزادانديشان دلسوز، قلمداد مي گردد.