مديريت حوضه زاينده رود و چالشهاي فرا روي آن

در علم برنامه ریزی منابع آب ، مدیریت یكپارچه منابع و مصارف آب از اصول اولیه توسعه پایدار یك حوضه آبریز می باشد و در این راستا حوضه زاینده رود از ویژگیهای منحصر به فرد برخوردارمی باشد . با توجه به موقعیت جغرافیائی ایران ، تنها رودخانه دائمی دشت كویر مركزی رودخانه زاینده رود می باشد كه بیش از 90 درصد از منابع آبی آن از ارتفاعات زاگرس در استان چهار محال و بختیاری و بخشی از مناطق » كوهستانی استان اصفهان وارد دشت اصفهان می شود . تفكیك مدیریت منابع ومصارف به دوبخش جداگانه مدیریت منابع و مدیریت مصارف در دو حوزه جغرافیائی استانی از نظر علم مدیریت اقدام نادرستی است كه می تواند آثار نامطلوب اقتصادی ، اجتماعی و حتی فرهنگی بدنبال داشته باشد . در این مقاله آثار نامطلوب این تصمیم در زمینه های مدیریت منابع و مصارف ، كیفیت آب شرب ، آثار سوء زیست محیطی ، مشكلات بخش صنعت و كشاورزی و همچنین مدیریت بحران خشكسالی در حوضه زاینده رود مورد بررسی قرار می گیرد .