نقش سازندهاي زمين شناسي در وقوع زمين لغزشهاي استان كهگيلويه و بويراحمد

نزول ریزشهای جوی بطور استثنایی در سالهای 1371-72 علاوه بر وقوع سیلابهای مخرب در شهرستانهای جنوبی استان موجب زمین لغزشهای فراوان نیز گردید. تعداد و دامنه تخریب حركت توده ای بحدی بود كه نظر اكثر مسئولین اجرایی و رسانه های گروهی را بخود جلب نمود. بر اساس خبر منتشره از سوی روزنامه رسالت در سال 1372 تعداد 22 روستای استان در معرض خطر جابجایی قرار گرفتند، كه 11 روستا بطور جدی از نظر جابجایی تهدید گردید هاند و مابقی نیز به نوعی به آنها خساراتی وارد آمد.در این تحقیق 32 منطقه حركت توده ای مورد ارزیابی قرار گرفته كه وسعت هر كدام از حداقل 2/ هكتار تا حداكثر 6 هكتار می باشد. حساسیت موضوع از بعد اجتماعی، اقتصادی و همچنین درجه خطر رسانی بعد از رویداد مجدد زمین لغزش در شرایط فعلی منطقه و در نهایت خطر ظهور سیلابهای مهیب و حمل حجم بسیار زیادی از رسوبات به طرف دریاجه سدهای مهمی چون كارون و مارون و حتی سدهای در دست مطالعه و ساخت، از جمله مسائل مهم مطرح شده ای بودند كه برای تعیین عوامل مؤثر در زمین لغز شهای استان بعنوان محور تحقیقاتی مطرح شدند. براساس مطالعات صحرائی و بررسی آمار و اطلاعات و آنالیز نتایج آزمایش علاوه بر هم جهت بودن شیب طبقات سازندها با شیب توپوگرافی، بیش از 53 درصد از حركتهای توده ای اتفاق افتاده در سازندهای پابده گورپی و بالغ بر 34/4 درصد در سازند گچساران بوده است.