مقايسه نياز آبي برنج و ساير محصولات زراعي در منطقه اصفهان جهت مديريت بهينه منابع آب

آب همواره یكی از عوامل مهم در بخش كشاورزی بوده و درسال های اخیر بعنوان محدود كننده ترین عامل تولید در این بخش مطرح شده است. افزایش نقاضای آب به دلیل افزایش جمعیت رقابت بین بخش های دیگر با بخش كشاورزی در دهه های اخیر باعث شده كه به شكل مطلوبی از این ماده حیاتی استفاده نگردد. این موضوع برای كشور ما كه درمنطقه خشك و نیمه خشك قرار دارد، بیشتر از سایر نقاط دنیا دارای اهمیت می باشد. از آنجایی كه بخش كشاورزی بزرگترین مصرف كننده آب می باشد، لذا كشت ارقام متناسب با شرایط هیدرواقلیمی محل و تعیین قابلیت اراضی می تواند یكی از گام های موثر جهت استفاده مطلوب و بهینه از منابع آب موجود باشد. منطقه اصفهان با بارندگی سالانه حدود 110 میلیمتر و تبخیر و تعرق پتانسیل بالغ بر 2400 میلیمتر یكی از مناطق خشك كشور حساب می آید كه از لحاظ منابع آب به شدت در مضیقه می باشد. بنابراین كشت محصولاتی از قبیل برنج كه دارای نیاز آبی و تبخیر و تعرق بسیار بالائی می باشند برای این منطقه فاقد هرگونه توجیه علمی می باشد. طی مطالعاتی انجام شده با استفاده از تكنیك سنجش از دور توسط ماهواره IRS و سنجنده های WiFS , LISS III در طی سال های 2003 و 2004 سطح زیر كشت برنج در منطقه اصفهان بالغ بر 20000 هكتار برآورد گردید. بنابراین در راستای توسعه پایدار و حفظ منابع آب بایستی بهترین كشت از نظر نیاز آبی و شرایط اقلیمی منطقه معرفی گردد. در ا ین تحقیق مقایسه ای بین نیاز آبی و عملكرد برنج و محصولات دیگری چون گندم، جو، سیب زمینی ، و … صورت گرفته است.