تحليل چالشهاي اقتصادي و اجتماعي در كانونهاي اسكان عشاير (مطالعه موردي: كانون اسكان عشايري بارنجگان در بخش زيركوه شهرستان قاينات)

برنامهريزي توسعه كانونهاي روستايي، مستلزم شناخت و آگاهي از وضع موجود در مراحل مختلف برنامه ريزي است ؛ چرا كه موفقيت برنامه اجرا شده و برنامهريزيهاي آتي بدان وابسته است. در نظام برنامه ريزي كنو ني اسكان عشاير، تغيير ساختارهاي گذشته زندگي آنان به الگوي روستايي و يا شهري با هدف كيفيت بخشيدن به زندگي اين بخش از جامعه است. يكي از كانونهاي اسكان عشايري در استان خراسان جنوبي با سابقهاي چند ساله، بارنجگان در بخش زيركوه شهرستان قاينات است كه در مقاله حاضر تلاش شده به بررسي و تحليل چالشهاي اقتصادي و اجتماعي اين كانون اسكان پرداخته شود. اين مقاله بر مبناي هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش توصيفي – تحليلي و ژرفانگر ميباشد كه در آن از تكنيكهاي دو روش اسنادي و ميداني به منظور نيل به اهداف استفاده شده است . مطالعات نشان داد مسائلي نظير عدم تجانس و همگني فرهنگي ميان سه گروه كبودهاي، يزداني و بارنجگاني، تنشها و درگيريهاي ميان طايفهاي، كمبود و توزيع نابرابر فرصتهاي اشتغال ناشي از توزيع نابرابر آب و اراضي كشاورزي و مراتع، مشاركت پايين در فعاليتهاي عام المنفعه و نارضايتي نسبي از اجراي طرح اسكان، مهم ترين چالش هاي اقتصادي و اجتماعي در كانون اسكان مورد مطالعه است.