بررسي عوامل بازدارنده مشاركت در فعاليت هاي بدني اوقات فراغت دانشجويان پسر دانشگاههاي تهران

هدف از پژوهش حاضر، رتبه بندی عوامل بازدارنده مشاركت در فعالیت های بدنی اوقات فراغت دانشجویان پسر دانشگاهههای تهران است. جامعه آماری این تحقیق شامل كلیه دانشجویان پسر دانشگاههای تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری شهر تهران می باشند. نمونه ها از چهار دانشگاه تحت پوش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری كه جمعیت دانشجویان پسر آنها بالای پنج هزار نفر بود بصورت تصادفی منظم انتخاب شده اند كه شامل: دانشگاه های تهران، شهید بهشتی، صنعتی امیر كبیر و علامه طباطبائی می باشد. ابزار اندازه گیری پرسش نامه ی محقق ساخته بود. برای تعیین روایی این پرسش نامه از نظرات و پیشنهادات متخصصین مدیریت ورزشی و به منظور تعیین پایایی آن از ضریب آلفای كرونباخ استفاده شد كه 92% بدست آمد. با توجه به جمعیت دانشگاه های مذكور، 379 پرسشنامه بصورت نسبت بندی شده و از روش تصادفی خوشه ای در این چهار دانشگاه توزیع شد. از آزمون فریدمن جهت رتبه بندی عوامل بازدارنده ا ستفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد كه مهم ترین عوامل تأثیر گذار در بخش موانع فردی بترتیب تنبلی و بی حوصلگی، وضعیت تغذیه در خوابگاه و دانشگاه، احساس خستگی زیاد، فقدان برنامه ریزی برای پرداختن به فعالیت های بدنی و كمبود وقت در بخش وضعیت اماكن و سالن های ورزشی كمبود و شلوغی اماكن و سالن های ورزشی، در بخش اهمیت سایر فعالیت های اجتماعی بترتیب اولویت داشتن مسائل دیگر، سخت گیری استادان و فشردگی دروس، برنامه ریزی نامناسب دروس در طول هفته، در بخش نگرش و علاقه به فعالیت های بدنی، نداشتن همراه و در بخش برنامه ریزی و ساماندهی امور ورزشی دانشجویان توسط سازمانهای مسئول بترتیب فقدان استفاده از مربیان متخصص در رشته های ورزشی دایر در خوابگاه و دانشگاه، كمبود وسایل ورزشی و كمك آموزشی، ضعف تبلیغات و فرهنگ سازی برای ورزش و فعالیت بدنی در خوابگاه و دانشگاه و در نظر نگرفتن علایق دانشجویان از جمله مهم ترین عوامل تأثیر گذار بر انجام فعالیت های بدنی اوقات فراغت دانشجویان پسر دانشگاههای تهران بود. رفع موانع ذكر شده می تواند سهم بسزایی در افزایش سطوح فعالیت بدنی اوقات فراغت دانشجویان دانشگاهها داشته باشد.

The purpose of this study was ranking factors preventing participation in leisure time physical activity among male students of universities of Tehran. Population included all male students from universities of the Ministry of Science, Research and Technology in Tehran. Subjects were selected randomly from four universities in which the population was over five thousand, including: University of Tehran, shahid Beheshti, Amir Kabir and Allameh Tabataba’i.The research was done by using a questionnaire. Validity of this questionnaire was determined by experts of physical education. Reliability according to kronbach’s alpha was 0.92. According to the population of these universities, 379 questionnaires randomly distributed in above mentioned universities. Preventing factors ranked using Friedman test. Results showed that the most important individual barriers included laziness and impatience, and nutritional situation of university and dorm, high fatigue, lack of planning to do physical activity and lack of time. In terms of places and sports equipment, lack and crowded of places and sports equipment had great importance, Importance of other social activities and their priority to physical activity, compaction lessons, inadequate planning during week were also had high rankings. In the terms of attitude and interest to physical activity, lack of company and in planning and organizing sport activities of students by responsible organizations, lack of expert instructors, lack of sport equipments, weak advertisement for sports and physical activity and overlooking students interests was the most important factors influencing of leisure time physical activity. Removal of multiple barriers to leisure time physical activity may have an additive effect on increasing leisure time physical activity among students.