نقش جغرافياي استان لرستان در آمايش سرزمين

جغرافیا یكی از اركان مهم آمایش سرزمین محسوب می شود. طرح پایه آمایش سرزمین با بررسی مهم ترین مسائل توسعه ملی و نتیجه گیریهای جغرافیایی، چگونگی سازماندهی، گسترش و مناسبات مراكز زیست و فعالیت را در پهنه كشور مشخص می سازد. یكی از نخستین مراحل مطالعات ملی، طرح آمایش سرزمین است كه تمام عوامل را در مقیاس ملی مورد بحث قرار می دهد. مراحل مختلف طرح باید در رابطه با شناخت استعدادهای مناطق مختلف كشور باشد تا بدین وسیله از طریق تعیین رهنمودهای سطوح ملی برای منطقه و مشخص ساختن نقش و وظیفه هر یك از مناطق كشور و روابط بین آنها چارچوب نظری توسعه مناطق شكل گرفته تا مطالعات در سطح منطقه انجام پذیرد. گرچه مرزهای استانی در بیشتر موارد، گویای ویژگی های مناطق مختلف كشور نیستند و تقسیم بندی كاملی از پهنه سرزمین را حكایت نمی كنند اما به سبب نقشی كه استان ها در مدیریت توسعه كشور به عهده دارند و با در نظر گرفتن آستانه های اطلاعاتی و تقسیمات سیاسی و اداری به عنوان زیر مجموعه فضای ملی انتخاب گردیده اند. در این مقاله مهم ترین ویژگی استان لرستان در سطح ملی و جهت گیریهای توسعه به همراه وضعیت توزیع فضاهای سازمان یافته در سطح استان مشخص شده است. با توجه به جمعیت استان، شرایط صنعت، خدمات، كشاورزی و بازرگانی، وضعیت شبكه های ارتباط زمینی و بهره مندی از زیر بناها از دیگر مواردی است كه به آن توجه شد. بررسی سایر فعالیت ها و شبكه های زیربنایی وظیفه دیگری از آمایش سرزمین است كه در استان انجام خواهد شد. در این مقاله سعی شده ضمن اشاره كلی به سابقه آمایش سرزمین در كشور واستان لرستان، ضرورت انجام مطالعات آمایش، جایگاه آمایش سرزمین در نظام برنامهریزی كشور مورد بحث قرار گرفته و فرایندهای منطقی برنامهریزی در ارتباط با سطوح مختلف جغرافیایی تحلیل شود .