بررسي همزيستي معماري نوين در انطباق با اقليم منطقه نوار ساحلي عسلويه

در چند دهه اخیر، به علت رشد فراوان مناطق جنوبی كشور، میزان ساخت و ساز، در حال اوج گیری است. درصد بالایی از این ساخت و سازها بدون توجه به همسازی با اقلیم منطقه، شكل گرفته اند، درحالیكه وجود اقلیم منحصر به فرد این منطقه ضرورت همزیستی بالای آن در معماری محیطی و برای دستیابی به آسایش بیشتر را الزامی كرده است. بنظر می رسد، كاربرد انرژهای تجدیدپذیر در معماری منطقه می تواند در جهت بالا بردن سطح كیفی ساخت و ساز منطقه تأثیر بسزایی داشته باشد. چرا كه از شاخص ترین ضعف های كمبود امكانات، عدم آگاهی كافی و نبود یك سیاستگذاری نظارتی- اجرایی فاز 3 در قالب یك قانون، مبنی بر ارائه آن به ارگانها در مواجهه با پروژه هایی در این اقلیم میباشد كه بدون هزینه گزاف، انرژی تجدیدپذیر در اختیار دارد. سازمان انرژی های نو، گامهای بسیاری در این زمینه برداشته است كه می توان با بهره گیری از اطلاعات این سازمان در كنار ارگانهای دولتی در قالب یك برنامه معین، از سویی برای مشاورین و پیمانكاران و از سوی دیگر همراه كردن كارفرمایان در بكارگیری روش نوین ساخت و ساز باتوجه به اقلیم منطقه، از آن بهره جست. كاربرد انرژی خورشیدی در ساخت یك پروژه، می تواند هم از كاربردهای غیر نیروگاهی حرارتی خورشیدی مانند سیستم سرمایش-گرمایش و همچنین از كاربردهای نیروگاهی حرارتی خورشیدی كه مستقیماً انرژی خورشیدی را به انرژی الكتریكی موردنیاز در بنای موردنظر تبدیل میكند، بهره ببرد . در پروژه های بزرگتر، استفاده از سیستم های فتوولتائیك بسته به نیاز، چه به صورت متصل به شبكه سراسری برق و یا مستقل از آن، بسیار حائز اهمیت است. در این تحقیق سعی بر آن است كه برای رسیدن به معماری پایدار باتوجه به انرژی خورشیدی موجود در طبیعت و در دسترس بودن آن در چنین مناطقی بتوان در ایجاد معماری منطبق و همساز با اقلیم، گامی مؤثر برای بكارگیری اصولی معماری نوین، باتوجه به الگوهای بنیادی و آگاهی كامل، توسط تیم متخصص در جهت استفاده از آنها، برداشت.