حاشيه نشيني و تاثير آن بر شهرنشيني (نمونه موردي شهر بروجرد)

شهر دارای یك آستانه جمعیتی است و هدف آن برآوردن نیازهای آن جمعیت است. رشد جمعیت شهری در كشورهای توسعه یافته، نظم نسبی یافته است، ولی این امر در كشورهای در حال توسعه به علت مهاجرتهای بی رویه هنوز چندان ساماندهی نشده است.بعد از جنگ جهانی دوم یكی از مهمترین مسایل اجتماعی كشورهای در حال توسعه، رشد و توسعه شتابان و ناهمگون شهرنشینی بوده است. بدیهی است كه این رشد انفجاری شهرنشینی و در پی آن پیدایش و رشد پدیده حاشیه نشینی، برآیندهای مهاجرتهای مداوم داخلی، یعنی از روستاها به شهرها كه بازتاب اقتصادی، اجتماعی و فیزیكی آن رشد گروهها و جوامع حاشیه نشین است كه در جاهای مختلف به شكلهای گوناگون آلونك نشینی، زاغه نشینی، كپر نشینی و حلبی آبادها و غیره... بروز می كند.از پیامدهای اجتماعی بروز پدیده سكونتگاه غیر رسمی در نواحی شهری رواج ناامنی در سطح مناطق شهری می باشد شهر بروجرد به عنوان یكی از شهرهای غرب كشور كه دارای شرایط مناسب اقلیمی و زیستی جهت اسكان مهاجرین می باشد طی چند سال اخیر به صورت نگران كننده ای با این پدیده مواجه است به گونه ای كه بر اساس نظر سنجی كه از شهروندان صورت گرفت 72 درصد در حد خیلی زیاد، 83 درصد زیاد، 72 درصد متوسط و 51 درصد در حد كم معتقد به تاثیر گذاری این سكونتگاهها بر عدم امنیت شهری می باشد تاكید شهروندان بر این پدیده مسئولیت مدیران شهری در برخورد با این وقایعا حساستر می نماید.