بازآفريني نقش حياط انسان ساز در معماري ايراني در دوره معاصر (نمونه موردي خانه فيض مهدوي كرمانشاه)

نیاز به سكونت یكی از اصلی ترین نیاز انسان است، از بدو تولد تا پایان عمر. این سكونتگاه نقش مهمی در تأمین آرامش ایفا می كند كه هم بعد معنوی انسان و هم بعد مادی انسان را در بر می گیرد. در این پژوهش سعی شده است لزوم بر بازآفرینی و نقش انكار ناپذیر حیاط و عواملی كه موجب تأثیر گذاری آن می شود مانند: اقلیم و جایگاه حیاط در خانه های امروز مخصوصا در خانه های سنتی گذشته و نقش آن بر روی انسان و شكل گیری شخصیت او چه در دوران كودكی و چه در دوران كهنسالی. نتیجه این پژوهش مقایسه پی بردن به ضرورت حیاط در فرهنگ ایرانی از گذشته تا به امروز می باشد كه سعی دارد انسانها را مجاب كند این فضای بی نظیر بازآفرینی شود و برای نسل آینده فضایی باشد كه انسان ساز و ایجاد خاطره نماید و با حضور در این فضاها حس تعلق به فضا و ایجا حریم امن آن را دوباره احیا كند. با بررسی ارتباط خانه با طبیعت معرفی خانه فیض مهدوی و ارتباط با طبیعت را مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این پژوهش روش تحقیق، تحلیلی توصیفی با استفاده از مطالعات كتابخانه ای و پیمایش میدانی می باشد. این پژوهش در چند مرحله انجام شده است مرحله اول استخراج از مقالات مربوط جهت پیشینه تحقیق، در مرحله دوم مطالعه كتابخانه ای و بررسی موضوع مورد بحث استخراج مفهوم خانه و تعریفی از حیاط، مرحله سوم مطالعه اسناد اینترنتی و اسنادی كه در میراث فرهنگی موجود در استان كرمانشاه جهت مطالعه موردی و كتابهای مرتبط با حیاط نوشته شده است.