طراحي بستر مناسب زيستي و تأثير آن بر تعاملات اجتماعي كودكان فاقد سرپرست

پديده بی سرپرستی عمری طولانی و به درازی طول سالیان خلقت دارد. بی سرپرستی بیشتر از آنكه يك مشكل فردی باشد مشكل اجتماعی است . امروزه در سرتاسر دنیا با افزايش بی رويه كودكان بی سرپرست روبه رو هستیم. در ذهن كوچك كودك كه همواره نیاز به يك پناه را احساس می كند بودن در محیطی كه بطور دائم احساس تشويش ، نگرانی و اضطراب و ترس همیشگی ، ضعف در شخصیت را بدنبال خواهد داشت و افسردگی و خزيدن به كنجی آرام ، آرزوی متداولی در بین اين دسته كودكان است و به عكس ممكن است بعضی از كودكان برای جلب توجه و مطرح شدن و يا متمايز شدن از ديگران دست به اعمال خشونت آمیز و در نهايت به شخصیت ناهنجار با قدرت خلق مشكلات فراوان برای اجتماع تبديل شوند. هدف از اين پژوهش بررسی تأثیر محیط زيستی اين كودكان بر چگونگی تعاملات و رفتار اجتماعی آنان با ديگر افراد جامعه می باشد. روش تحقیق در اين پژوهش توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از بانك های اطلاعاتی، بررسی های میدانی،مطالعات اسنادی،مصاحبه و مشاهده می باشد. نتايج - حاصل از اين مطالعه بیان می كنند كه طراحی بستری با توجه به نیازها و احتیاج های روحی و روانی اين كودكان می تواند احساس تعلّق و اهمیت داشتن را در اين كودكان ارتقا بخشد و موجب بهتر شدن تعاملات اجتماعی آنها شود.