تحليل جايگاه عدالت اجتماعي در بستر شبكه حمل و نقل عمومي با استفاده از تحليل شبكه اي Network-Analyst (مطالعه موردي : مناطق 5 4 3 2 شهر تهران)

نام گذاری دهه چهارم انقلاب بنام پیشرفت و عدالت بیانگر این واقعیت است كه عدالت و پیشرفت بدون یكدیگر فاقد ارزش است. توسعه ای كه درآن عدالت نباشد پیشرفتی را در بر نخواهد داشت ؛ لذا پیشرفت بدون عدالت یعنی توسعه فقر. شبكه حمل و نقل عمومی به عنوان یكی از مهمترین سیستم های خدمات رسانی شهرها، نقش مهمی در تحقق عدالت اجتماعی شهرها ایفا می كند،از طرفی نیز مهمترین شاخص های عدالت اجتماعی در بستر شبكه حمل و نقل عمومی، زمان و هزینه می باشد كه در ارتباط مستقیم با هم قرار دارند. اختصاص بیش از 34 درصد جمعیت شهر و نزدیك به 33 درصد سفرهای تولید شده در بستر مناطق 4 گانه 2-3-4-5 شهر تهران، سیستم حمل و نقل عمومی این محدوده را از اولویتهای ویژه در تحلیل توزیع خدمات شهری تلقی می كند.در جهت تحقق عدالت اجتماعی در بستر شبكه حملونقل عمومی مناطق ذكر شده ،این سوال مطرح میشود كه: شبكه حمل و نقل عمومی (با تاكید بر مترو و BRT ) ،چه سطحی از منطقه را تحت پوشش قرار میدهد و به چه میزان در تحقق عدالت زمانی موثر بوده است؟پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار ARCGIS و با بهره گیری از متد تحلیل شبكه ای (Network-Analyst) به تحلیل سیستم حمل و نقل عمومی مناطق با استناد به استاندارهای دسترسی به ایستگاه ها پرداخته،و با استفاده از خروجی این مدل، نتایج پژوهش نشان می دهد؛ شبكه حمل و نقل عمومی موجود (مترو و BRT) سطح بسیار محدودی (حدود 17 درصد برخوردار از مترو و 11 درصد برخودار از BRT) از مناطق 4 گانه مورد بررسی تحت پوشش خدمات رسانی (با شعاع دسترسی 500 متر و حتی 1000 متر) قرار دارند، لذا دسترسی ساكنین سایر محله ها به ایستگاه ها در بازه های زمانی بسیار طولانی اتفاق میافتد كه ناشی از عدم گسترش و توزیع متناسب با جمعیت این شبكه در سطح شهر تهران شده است كه به دنبال آن تحقق عدالت اجتماعی را با چالش هایی مواجه كرده است.