ساماندهي مديريت بافت فرسوده شهري مطالعه موردي: محله آبكوه_ منطقه يك شهرداري مشهد

امروزه پدیده فرسودگی به عنوان یكی از چالشهای جدی است كه بسیاری از شهرهای جهان به ویژه كلانشهرها را با آن مواجه ساخته است. بافتهای فرسوده تلفیقی از فرصتهای ویژه به عنوان سرآغاز توسعه درونزا و نیز شرایط بحرانی از نظر ناپایداری كالبدی اقتصادی، زیست محیطی و ناهنجاریهای اجتماعی است كه برنامهریزی - برای ایجاد شرایط زیست و فعالیت مطلوب را اجتنابناپذیر میسازد. همچنین مكانیسمهای مواجه با بافتهای فرسوده شهری در كشورهای مختلف دنیا بر پایه بستر جغرافیایی، ویژگیهای اجتماعی اقتصادی و حقوقی- - مدیریتی آنها، نمود متفاوتی داشته است . ناحیه تاریخی و فرسوده شهرها میراث ارزشمندی است كه در طول زمان در هویت بخشی به حیات شهری نقش ویژهای ایفا میكند . لذا در این میان نقش و اثرات مدیریت شهری در برنامهریزی ناحیه تاریخی و فرسوده شهرها بسیار تعیینكننده است.بدون شك انجام هرگونه مطالعه و بررسی بدون داشتن دیدی یكپارچه و كل نگر و آگاهی از اطلاعات پایه شهر و محله مورد مطالعه،ناقص است.در این مقاله ضمن معرفی و شناسایی مشكلات مدیریت شهری ناحیه فرسوده شهری،محله آبكوه به شناخت وضع موجود پرداخته میشود و ضمن بررسی شرایط و وضعیت این بافت به مقایسه مدیریت آن به عنوان یك بافت فرسوده مركزی شهر پرداخته میشود.در نهایت با برسی جامعنگر به تحلیل نقاط قوت و ضعف اجرایی در این بافت پرداختهشده است.