اثر تغييرات سطح درياچه هامون بر اقليم محلي سيستان

دشت سیستان با بارندگی كمتر از 70 میلیمتر یكی از نواحی خشك كشورمان به حساب می آید. وجود دریاچه دایمی هامون در این منطقه تا حدودي از خشكی هوا كاسته ومحیطی مطلوب رابراي ساكنین ایجاد كرده است. خشكی دریاچه در سالهاي اخیر تاثیر عمیقی بر عناصر اقلیمی نظیر دما ,رطوبت ,تبخیر داشته است. هدف از این پژوهش تاثیر وسعت سطح دریاچه بر اقلیم محلی سیستان بویژه در زمان وزش بادهاي 120 روزه است. بدین منظوراز داده هاي عناصر اقلیمی وتغییرات سطح دریاچه بطور ماهانه و سالانه استفاده شد و با استفاده از روش رگرسیون و جداول توافقی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد در سالهاي پرآبی دریاچه كه آب سطح بیشتري از منطقه را فرا گرفته و پوشش گیاهی نیز افزایش داشته است؛ افزایش سطح آب و پوشش گیاهی سبب شده كه رطوبت نسبی در منطقه در اثر تبخیر و تعرق افزایش یابد و اقلیم خشك و شكننده را تا حدودي تعدیل كند. در عوض در سالهایی كه سطح دریاچه ها خشك است تابش خورشیدي تبدیل به گرماي محسوس شده، دما و بدنبال آن شیب تغییرات فشار افزایش یافته و بر سرعت بادهاي 120 روزه نیز افزوده شود. در اثر خشك شدن دریاچه ها رسوبات كف آنها با افزایش سرعت بادهاي 120 روزه به هوا برخاسته و خطرات زیست محیطی فراوانی را براي ساكنین منطقه ایجاد م یكند.