برنامه درسي مغفول: پديدارشناسي تجارب اساتيد معارف اسلامي دانشگاه تبريز

برنامه درسی مغفول یكی از ابعاد مهم برنامه درسی می باشد، و طرح این مفهوم باعث شده است تا نگاه سطحی گرایانه به برنامه درسی كاهش یابد، برنامه درسی مغفول نه در بعد طراحی بلكه در سطح اجرا نیز مد نظر قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تجارب اساتید معارف اسلامی از برنامه درسی مغفول در نظام آموزش عالی میباشد. این پژوهش به روش تحقیق كیفی با رویكرد پدیدارشناسی تفسیری انجام شد. به این منظور مصاحبه های نیمه سازمان یافته با یازده نفر از اساتید معارف به عنوان آگاهان كلیدی انجام گرفته كه داده های بدست آمده از این مصاحبه ها با استفاده از روش پدیدارشناسی اسمیت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت كه سه مضمون اصلی شامل ۱) عدم توجه به نیازها كه شامل سه دسته فرعی عدم توجه به نیازهای یادگیرنده، روزمره، متخصصین ۲) عدم توجه به محتوا ۳) مشكلات اجرا كه شامل سه دسته فرعی تدریس، زمان و فضا ارزشیابی می باشد. اساتید در جریان آموزش و اجرای دروس معارف اسلامی تجارب زیادی را از برنامه درسی مغفول به دست آورده اند كه بر ادراك آنها تأثیر داشته است. آشنایی برنامه ریزان با تجربیات اساتید، به عنوان مجریان برنامه و تأكید بر این مهم كه آنان اهداف دروس معارف را چگونه درك كرده و برای خود معنادار ساخته اند، نقش مهمی در رفع نواقص این دروس و بالا بردن اثربخشی آن در آموزش عالی دارد.