الگوي شخصيت سالم از منظر نهج البلاغه

سلامت روان یعنی فرد بتواند عملكرد موفق وخوبی از نظر تفكر، خلق و خو ورفتار داشته باشد كه به طور حتم این عملكرد مطلوب می تواند بر فعالیت هاي فردي در جامعه اثر گذار باشد. روانشناسان سطح مطلوب كمال ورشد شخصیت را فراسوي بهنجاري می دانند آنها استدلال می كنند كه تلاش براي رسیدن به سطح پیشرفته سلامت، زمانی است كه تمام قواي درونی آدمی به نهایت فعلیت برسد، پس مسلما رهایی از بیماري عاطفی ونداشتن رفتار روان پریشانه براي اینكه شخصیتی مطلوب وسالم باشد كافی نیست. انسانی كه حداكثر استعداد ها ونیروهاي بالقوه خویش را در جهت مثبت ارتقاء می دهد، هنجار وجودي خویش را به حد اعلامی رساند. هدف از طرح این مقاله بیان ویژگی هاي ناسالم طبیعت آدمی وبیان بیماري هاي روانی نیست بلكه منظور از آن بیداري ورهایی و یافتن معناي ژرف زندگی است، یافتن معناي عمیقی از زندگی، در سایه ایمان واعتقاد به پروردگار معنا می یابد. ایمان فرایندي است كه جهت گیري آن در افكار، احساسات واعمال آشكار می شود. ایمان به تمام ابعاد ومباحث دینی از جمله عالم غیب وباور آن، ابعاد شناختی، عاطفی، اخلاقی واجتماعی وجهان بینی فرد را تغییر می دهد. اهداف وغرایز آدمی در حیطه هاي مختلف می تواند از اویك انسان آرمانی بسازد. ویژگی هاي خاص این اهداف از جنبه هاي مذهبی می تواند در قالب، پاكی وطهارت جسمی، فكري، ابعاد مختلف شناختی، اخلاقی واجتماعی باشد واینگونه شخصیت او پایه گذ اري می شود، چنین طهارتی از طریق اطاعت از تكالیف الهی بدست می آید ودر این راستا می تواند رشد وتعالی بیابد.