تبيين مكانيزم اثر كاربست روش‌هاي نامطلوب سياست‌گذاري توسعه محور بر روي گروه‌هاي هدف

سیاست‌گذاری عرصه‌ای خطیر و در عین حال جذاب برای انسان‌هاست. آدمی از ابتدای خلقت روحیه برتری جویی داشته و درصدد تسلط بر دیگران بوده است. این فرصت در سیاست‌گذاری عمومی بیش از دیگر عرصه‌ها برای انسان فراهم است. با این همه باید توجه داشت كه سیاست‌گذاری بر خلاف ظاهر ساده، بسیط و جذابش، پیچیده و دارای بطون متعدد است كه انسان به صِرف اتكای به عقلانیت محدود خویش نمی‌تواند از عهده‌ آن به درستی برآمده و كشتی جامعه را به ساحل امن برساند. اتكای صرف به عقلانیت ابزاری، عرفی و خود بنیاد انسانی و مستغنی دانستن خود از معارف الهی می‌تواند كژكاركردهای بسیاری را برای جامعه به عنوان محمل سیاست‌گذاری، و اثرات مخرب متعددی برای انسان، به عنوان گروه هدف سیاست‌ها داشته باشد. بر این اساس در این مقاله برآنیم تا ضمن تاكید بر جایگاه خطیر سیاست‌گذاری، ویژگی‌های انسان به عنوان گروه هدف، و محدودیت‌های شناخت شناسی و روش شناسی انسان سیاست‌گذار را از منظر عقلی و اسلامی شرح داده، مكانیزم اثر كاربست روش‌های نامطلوب سیاست‌گذاری را از طریق مفاهیم رفتاری ناهمسانی شناختی، اثر پیگمالیون، گالاتیا، و گلم و كنش‌های چهارگانه ماكس وبر تبیین نماییم. در پایان مقاله نیز رهنمون‌هایی برای سیاست‌گذاری جوهری بهره‌مند از عقلانیت قدسی ارائه خواهد گردید.