ماه مبارك رمضان از منظر دين مبين اسلام

رمضان ماه میهمانی خداوند است و قرآن كتاب هدایت بشریت در یكی از شبهاي قدرش نازل شده است. در این ماه درهاي رحمت خداوند براي آمرزش گناهان انسانها باز است؛ روزه گرفتن در این ماه واجب و منظور از روزه گرفتن آن است كه انسان براي اطاعت فرمان خدا، از اذان صبح تا مغرب، از چیزهایی كه روزه را باطل میكند خودداري نماید؛ روزه مختص به یك آئین و شریعت خاص نبوده بلكه از قبل وجود داشته است؛ روزه از جهت فردي و اجتماعی داراي فوائد زیادي است از جمله: معنویات فرد را بالا می برد؛ اراده و ایمان فرد را تقویت میكند؛ صبر انسان را بالا می برد، بهداشت، سلامت جسمی، روحی و روانی فرد را تامین می كند، خودسازي فردي، ایجاد اخلاص در افراد و ... نقش به سزایی را ایفا مینماید. روزه، براي اقتصاد جامعه مفید است و همچون سدي عظیم در مقابل اسراف ها و تبذیرهاي انسانی در جامعه میباشد كه مانع از شكاف و جدایی بین اقشار مختلف جامعه از لحاظ وضعیت اقتصادي گشته و یك مساوات و توازن خاص را در جامعه بین اقشار غنی و فقیر بر قرار می سازد؛ همچنین موجب میشود تا غنی ضمن اطلاع از وضعیت فقیر از او دستگیري نماید؛ روزه داري درس توحید و ولایت- پذیري را به افراد جامعه می آموزد.