رابطه پايبندي به نماز و نگرش مذهبي با تحمل پريشاني در دانشجويان

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه پایبندی به نماز و نگرش مذهبی با میزان تحمل پریشانی در دانشجویان بود، گروه نمونه شامل 935 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بود كه به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه نگرش سنج مذهبی خدایاری فرد( 1392 ) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر ( 2005 ) بود، یافته های حاصل از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی حاكی از آن بود كه همبستگی مثبت معناداری بین تمام ابعاد نگرش مذهبی با تحمل پریشانی 0/001( < P ( وجود دارد و ابعاد نگرش مذهبی در كل قادر به پیش بینی تحمل < P ( وجود دارد و ابعاد نگرش مذهبی در كل قادر به پیش بینی تحمل 0/ پریشانی ) 001 < P 2=0/ و 015 R ( هستند؛ علاوه براین نتایج test-t مستقل نشان داد بین دانشجویانی كه هرگز نماز نمی خوانند و دانشجویانی كه اكثر اوقات و یا همیشه 0/ نماز می خوانند از لحاظ تحمل پریشانی تفاوت معناداری ) 001 < P =0/ و 827 t ) وجود دارد. به نظر می رسد با برنامه ریزی دقیق و اصولی در راستای گسترش باورهای مذهبی می توان به سلامت روانی افراد جامعه و به ویژه دانشجویان كمك قابل توجهی نمود .