مصالح سبز و كاربرد آن در جهت كاهش مصرف انرژي و ميزان آلايندگي محيط زيست (نمونه هاي موردي : ساختمان فدرال سانفرانسيسكو و مركز بين المللي هيفر در آمريكا)

مصالح ، تكنولوژی و معماری از ابتدای ساختمان سازی دارای رابطه ای تنگاتنگ با یكدیگر بوده اند و از یكدیگر تبعیت می نمایند و می توان گفت این ارتباط تقریبا جدایی ناپذیر است. مصالح به تنهایی وسیله تكمیل ساختمان است و عملكرد ساختمان نیازمند تكنولوژی می باشد. تكنولوژی ها و مصالح ساخت و سپس اداره ساختمان تاثیر نامناسبی بر محیط طبیعی در مقایسه با نقش آن در اقتصاد دارد. معماران باید بر استفاده از مصالح و تكنولوژی های بادوام ، نیازمند نگهداری كمتر ، قابل استفاده مجدد و اقتصادی تمركز داشته باشند. مصالح و تكنولوژی باید شامل المانهایی با كمترین انتشار آلودگی باشند و به عبارت بهتر در زمان انتخاب مصالح باید سه ویژگی مهم دوام ، نگهداری و قابلیت دسترسی منطقه ای در نظر گرفته شوند. در این مقاله ساختمان فدرال سانفرانسیسكو و همچنین ساختمان مركز بین المللی هیفر به عنوان نمایندگانی از ساختمانهای با مصالح و تكنولوژی سبز و در جهت كاهش آلایندگی محیط مورد بررسی قرار می گیرند. در بررسی این ساختمانها و نمونه های مشابه در می یابیم كه تكنولوژی اس تفاده از این نوع مصالح ، روش های به كارگیری آنها و همچنین بازدهی اقتصادی این قبیل ساختمانها ، در فرآیند ساخت و ساز داخل كشور به راحتی قابل حصول و دسترسی می باشد و در بعد ملی هزینه استفاده از این نوع مصالح با توجه به مباحث مرتبط با انرژی و آلایندگی محیط و همچنین ساخت و ساز پایدار بسیار ناچیز است.