معماري همساز با اقليم مطالعه موردي: مجموعه ساختماني شهري زيتون اصفهان

تجربیات معماری بومی در پهنه جهان و آروین های آن در معماری ایران زمین نیز، خود گواه تاكیدی بر اندیشه ی فرم زایی ملاحظات اقلیمی در معماری است. طراحی ساختمانها براساس اصول معماری همساز با اقلیم هر منطقه علاوه بر ایجاد آسایش حرارتی در فضای داخلی ساختمان سبب كاهش مصرف سوخت و سالم سازی محیط خواهد شد. این امر در مناطقی همچون اصفهان كه در ناحیهی گرموخشك قرار دارد حائز اهمیت است. در پژوهش حاضر كه به روش توصیفی تحلیلی، آماری است به بررسی ویژگیهای مجموعه تجاری مسكونی زیتون واقع در شهر اصفهان و همساز بودن آن با شرایط آب و هوایی حاكم پرداخته شده است. بدین منظور از روش زیست اقلیم ساختمانی اولگی و متناسب با آن از عناصر اقلیمی كمینه و بیشینه دما و كمینه و بیشینه رطوبت نسبی ایستگاه سینوپتیك اصفهان طی دوره آماری 1951 تا 2010 استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاكی از آن بوده كه فروردین- اردیبهشت - خرداد - تیر - مرداد و شهریور ماه های گرم، مهر و آبان و آذر و دی و بهمن و اسفند، ماه های سرد این اقلیم محسوب میشود. ساخت این مجموعه براساس اصول معماری همساز با اقلیم می باشد. طراحی مناسب اجزای مختلف مجموعه زیتون این امكان را فراهم می سازد كه از شرایط اقلیمی به نحو مطلوب بهره گرفته، به عنوان مثال طراحی كه در قسمتهای مختلف مجموعه و حیاط مركزی صورت گرفته موجب شده تا عوامل نامطلوب آب و هوایی را در هر یك از بازه های زمانی بكاهد.