بررسي و تحليل لزوم ارتقاي فضاهاي پياده در جهت احياي بافت مركزي شهرها مطالعه موردي: خيابان امام شهر خوي

امروزه موضوع احیای بافت مركزی شهرها و توسعه پایدار آن،بهصورت مسئلهای مهم در برنامهریزی شهری درآمده است با شروع انقلاب صنعتی،اختراع اتومبیل و گسترش شهرها،بهتدریج اولویت دادن به نقش عابر پیاده و فضاهای پیاده محور در شهرها و فضاهای شهری كمرنگ شده و از كیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر،فضاهای باز شهری و پیاده راه ها كاسته شده است،عرصه هایی كه خود به عنوان بستر و خاستگاه،نقش محوری در ارتقای سطح تماس ها ،ارتباطات و تعاملات اجتماعی بین شهروندان ایفا میكنند. شهر خوی بهعنوان دومین شهر آذربایجان غربی از این قاعده مستثنی نبوده و غلبه فضاهای سواره بر مسیرهای پیاده ،عرصه را بر حضور شهروندان در فضاهای پیادهی فضاهای شهری تنگ نموده است ،مطالعه حاضر به بررسی تأثیر پیاده راهسازی خیابان امام شهر خوی با توجه به قطب تاریخی بودن بافت مركزی و تردد بالای حجم عابر پیاده در این مسیر در راستای جنبش پیاده گستری در این محور میپردازد. روش پژوهش در این مطالعه به دو روش كتابخانهای و مطالعات میدانی صورت گرفته است و در ادامه از مدل SWOT بهمنظور شناسایی نقاط قوت و ضعف داخلی ،فرصتها و تهدیدهای خارجی استفادهشده است و درنهایت به ارائه راهكارها و استراتژیهای اجرایی در جهت افزایش فضای پیاده این محور پرداخته شده است.