استفاده از سازه هاي موجود درون طبيعت در معماري

از ابتداي تمدن بشري، دنیاي پر جاذبه طبیعی منبعی بسیار غنی براي نوآوري و الهام بخشی بزرگ ترین نقاشان، مجسمه سازان، موسیقی دانان، فیلسوفان، شاعران، طراحان و مهندسان بوده است. دنیاي طبیعی پیرامون ما در حال حاضر به سطح بالایی از توسعه در طول میلیون ها سال تكامل تدریجی خود رسیده است و دنیاي امروز از دوران تغییرات طولانی عبور كرده تا به سطحی از زیبایی كه ما امروزه آن را می بینیم و درك می كنیم، دست یابد. فرآیند خلق فرم هاي طبیعی كه ما آنها را ذاتا زیبا می نامیم، سیر تحول طولانی داشته است كه در طول میلیون ها سال اتفاق افتاده است. فرم هاي طبیعی در طول قرون متمادي براي رسیدن به راه حل هاي قابل قبول در برابر عوامل خارجی (اقلیم، دسترسی به غذا، سرپناه و ...) توسعه یافته اند. تجزیه عوامل و محدودیت هاي عملكردي و سازه اي، بسیاري از عوامل فوق الذكر را خلاصه می سازد. نتیجه استفاده از فرم هاي طبیعی در طراحی معماري، دستیابی به طرحی عالی است كه كارایی سازه اي، نیازهاي عملكردي و زیبایی شناسی در آن « تقلید محض » با یكدیگر تركیب شده اند. درس هایی كه از طبیعت آموخته می شوند و به طور مناسب به كار می روند نه فقط از آن. در این مقاله ابتدا سازه هاي موجود در طبیعت معرفی می شوند و با بررسی نمونه هاي مختلف مانند درختان، پوسته تخم پرندگان، صدف هاي دریایی و ... مشابهت ها و تفاوت هاي دست ساخته هاي انسان با نمونه هاي طبیعی تحلیل می گردد. در ادامه استفاده طراحان از انواع فرم هاي طبیعی توضیح داده شده و در پایان نمونه طرح هاي موفق با استفاده از فرم هاي طبیعی تجزیه و تحلیل می گردد.