بررسي داستان هاي روان شناختي و انواع آن با رويكرد كتاب درماني در ادبيات داستاني كودك تاليف در ايران گروه هاي سني الف ، ب و ج

هر كودك و نوجوانی ممكن است در طول دوران زندگی خود با مشكلات و حوادثی روبه رو شود كه به علت كمبود تجربه و ویژگی های سنی، مقابله با این مشكلات با استفاده از راه های معمولی كه بزرگسالان از آن ها استفاده می كنند، امكان پذیر نمی باشد. روانشناسان و متخصصین تعلیم و تربیت، راه های مستقیم و غیر مستقیمی را برای شناسایی و درمان پیشنهاد می كنند كه از جمله راه های غیرمستقیم مطالعه داستان های مناسب و جذاب است. داستان می تواند از روش غیرمستقیم، یعنی همانندسازی، تخلیه هیجان ها و كاهش تنش ها نه تنها مشكل را به كودك بشناساند بلكه راه حل آن را نیز نشان دهد. این امر به خصوص در جامعه ی ما كه هنوز مراجعه به روان درمان زیاد متداول نشده است، از اهمیت خاصی برخوردار است. ولی آیا داستان های مناسبی كه انواع مشكلات كودكان را مورد توجه قرار دهد، تولید می شود؟ در این مقاله به بررسی و تحلیل روان شناختی داستان های كودك در دهه ی هفتاد میپردازیم با این هدف كه روشن شود نویسندگان تا چه میزان سعی در منعكس ساختن مشكلات كودكان با رویكرد كتاب درمانی در قالب داستان دارند و بیشتر چه مقوله های روان شناختی را در این دهه ی مورد توجه قرار داده، تا چه میزان در این راه موفق بوده اند. جامعه آماری این پژوهش داستان های تألیف شده ی دهه ی هفتاد در ایران، شامل ۳۳۲ عنوان كتاب (۵۴۰ داستان) در سه گروه سنی الف (۶۶)، گروه سنی ب (۱۱۸) و گروه سنی ج (۱۴۸) عنوان كتاب است.