شرايط اساسي تولد معماري بومي جديد

جنبش مدرن با داعیه جهانی محصولش بر جنبه های طبیعی و فرافرهنگی نیازهای انسانی تأكید داشته است . وشباهت فرهنگ های جدید برآمده از این جنبش تا حد زیادی تنوع موجود در بین خرده فرهنگ های بومی را محو نموده است و به تبع آن معماری بومی را نیز منفعل ساخته است. این در حالی است كه توجه به معماری بومی دردهه های گذشته معلول ناكارامدی معماری مدرن در برقراری ارتباطی متعامل با طبیعت، انسان، و نیازهای فرهنگی او می باشد. چرا كه معماری بومی در جامعه و روند شكل گیری آن، برآیند مجموعه نیروهای پاسخگو به نیازهای مردمی است. این نیروها شامل عوامل انسانی و نیروهای طبیعی است كه شكل دهنده ی نیازهای دوگانه طبیعی و فرهنگی می باشند. مطالعات این نوشتار بر مبنای اطلاعات كتابخانه ای استوار است. یافته های تحقیق حاكی از آن است كه وجوه تمایز روند شكل گیری معماری بومی نسبت به معماری مدرن كه به سه عامل زبان الگوی مشترك،عدم ادعای اصول زیبایی شناختی، و تبعیت و بهره وری از طبیعت تكیه دارد، مشخص كننده شروط تولد معماری بومی جدید می باشند. در این میان، تحقیق حاضر با تكیه بر پارادایم پسا ساختارگرایی و روش توصیفی- تحلیلی بر برقراری زبان الگوی مشترك و پاسخگو به نیازهای دوگانه به عنوان شرط اساسی تولد معماری بومی جدید تأكید داشته است. هر زبان الگوی بومی از الگوها و تركیب های فضایی تشكیل می شود كه بین متخصصان و مردم عامه مشترك و عمومی می باشد، و دستیابی به چنین الگوها و تركیب هایی نیز با كاربست رویكردهای «كشف الگوهای موجود و توسعه آنها» و «ابداع الگوهای جدید و انتقال آنها» میسر می باشد.