افزايش كارايي مصرف انرژي در بخش كشاورزي در راستاي كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي

پیشرفت كشاورزی در قرن گذشته كه حاصل تلاش چندین نسل از كشاورزان، پژوهشگران و سیاستگزاران بوده، هر چند باعث افزایش عملكرد محصولات مختلف شده، اما باعث وابستگی سیستم‌های تولیدی كشاورزی به مصرف بیش از پیش انرژی‌های ورودی خارجی شده است. كشاورزی یك فرآیند تبدیل انرژی است. استفاده موثر از انرژی در بخش كشاورزی نقش اساسی در پایداری تولید، بهینه‌سازی اقتصادی سیستم، حفظ ذخایر سوخت‌های فسیلی و كاهش آلودگی را دارد. براساس مقیاس جهانی، كشاورزی در حدود 5 درصد از كل انرژی سوخت‌های فسیلی را مصرف می‌كند كه این مقدار در عملیات مختلف زراعی از قبیل خاك‌ورزی (تهیه بستر)، كاشت بذر، كوددهی، مبارزه با آفات، آبیاری، برداشت و حمل و نقل از مزرعه به كارخانه جهت تحویل محصول، مصرف می‌شود. از آن‌جاییكه مصرف سوخت‌های فسیلی بیشترین تأثیر را در اتشار گازهای گلخانه‌ای به ویژه CO2 و در نتیجه گرمایش زمین دارد، از این رو صرفه‌جویی در مصرف سوخت و افزایش كارایی انرژی در طول عملیات اجرایی نه تنها باعث كاهش هزینه‌ها و حفظ منابع ملی می‌شود بلكه اثرات مخرب زیست محیطی و عوامل گرم شدن جهانی و تغیر اقلیم را كاهش می‌دهد.