گذري بر نقش دين و معنويت در حفظ و نگهداري منابع و مظاهر طبيعي ، با تكيه بر تعاليم مسلك اسلامي - شيعي

موضوع تخریب منابع طبیعی و آلوده كردن محیط زیست یكی از معضلاتی است كه انسان معاصر را با چالش های اساسی روبه رو ساخته است. حق انسان در داشتن محیط زیستی امن و سالم، به عنوان یك حق مسلم بشری در كنار سایر حقوق شناخته شده برای بشر، چند سالی است كه مورد بحث و بررسی محافل علمی و طرفداران محیط زیست قرار گرفته است. امروزه جامعه جهانی راه حل معضلات و مشكلات محیط زیست را حفاظت منطقی و مستمر از ان با استفاده از مشاركت عموم مردمان ساكن در كره زمین می داند و در این راه مایل است از معنویات و اعتقادات دینی بهره گیرد. هر آنچه تاكنون تحت عنوان تلاش برای پایداری محیط زیست انجام گرفته، چیزی بیش از فعالیت های فنی برای نگهداری آن نبوده است؛ حال این كه ارزش های بنیادی دینی به دلیل برخورداری از پشتوانه اخلاقی، نقش اساسی تری در پایداری محیط زیست ایفا می كنند. در این بین مكتب اسلامی - شیعی به عنوان قویترین و كاملترین مكتب در حوزه مسائل محیط زیست و بهداشت آن، در چند سال اخیر توجه ویژه ای را در سطح جهانی به خود جلب كرده است. در همین راستا این مقاله، مروری بسیار گذرا بر اهمیت دین و معنویات در حفظ و نگهداری سالم محیط زیست و منابع طبیعی داشته و احكام دین اسلام را در حوزه محیط زیست و مظاهر و منابع طبیعی به شكل ویژه ای مورد مطالعه قرار می دهد.